چهار نكته در حاشيه يك اعتراض حوزوي

حجت الاسلام منصور غفوري در يادداشتي كوتاه به بازتاب موضع گيري آيت الله وحيد خراساني درباره عدم نمايش چهره حضرت ابوالفضل العباس پرداخته است

به گزارش خبرگزاري فارس، متن يادداشت حجت الاسلام والمسلمين منصور غفوري به شرح ذيل است:

اول) نوشته‏هاي پيرامون سخنان اخير حضرت آيت‏الله وحيد خراساني بازتابهاي فراواني داشت، از يك طرف نامه روحاني‏نماي جيره‏خوار آمريكا محسن كديور كه طمع كرده و در نامه‏اي به ظاهر محترمانه اما بسيار شيطاني چندين شبهه و شايعه را به دروغ القاء نموده مثلاً حضرت آيت‏الله وحيد را موافق "جدايي دين از سياست " و مخالف "اشتغال در جايگاه قوه قضائيه " و "همراه دشمنان نظام در صف مقابل رهبري " و "مقابله حوزه و رهبري " و "مأمن ضدانقلاب داخلي " و... معرفي مي‏كند و از طرف ديگر بعضي خودي‏ها نيز زبان به اعتراضاتي متفاوت گشوده‏اند، فارغ از اين‏كه از چه كسي، چگونه، با چه مبنايي اين مطالب ايراد شده است. دو نكته را نمي‏توان ناديده گرفت، اول اين‏كه، بگونه‏اي همسويي داخل و خارج را ديديم و كديور به عنوان بلندگوي دشمنان خارجي و بعضي ديگر به عنوان خودي‏هاي داخلي به اظهارنظر يك فقيه كه پيرامون يك بخشي در فيلم مختار اعتراض كرده‏اند، و اين هم‏سويي بايد همگان را هوشيار كند.
دوم، باز همان دو جريان داخل و خارج انتظار دارند آنچه در ميل و ذهنشان مي‏باشد را در كلام و نظر يك مرجع تقليد بشنوند، يعني حاضر نيستند مقلد باشند بلكه در صدد تعيين وظيفه‏اند و اين نيز يك هم‏سويي ديگر است كه هر دو به تضعيف مرجعيت مي‏پردازد.

دوم) شيوه اجتهاد رايج در حوزه‏هاي علميه از قوي‏ترين و منطقي‏ترين شيوه‏هاي اجتهاد است كه متكي به يقين و علم است يعني دوري از ظن و تكيه به وحي و ظنون خاصه‏اي كه بايد قطعي باشد و حتي اعتبار اصول عمليه تا به قطع و يقين وصل نشود غيرقابل استفاده است.
پسند دنيا يا مخاطب‏پسند بودنِ حرف فقهي، يك نگاه باطل است كه باعث مي‏شود مسير استنباط منحرف شود و در اين زمينه فرقي ندارد كه مخاطب داخلي باشد يا خارجي.
به بيان حكيمانه رهبر عزيز انقلاب در ديدار اخير طلاب قم "اجتهادها ولو نتايج مختلفي هم داشته باشد، موجب بالندگي است، موجب پيشرفت است... اين اجتهاد بايد در حوزه تقويت شود و اجتهاد مخصوص فقه هم نيست، در علوم عقلي در فلسفه در كلام، اجتهاد كساني كه فنان اين فنون هستند امر لازمي است. اگر اين اجتهاد نباشد خواهيم شد آب راكد. "
و اين كار حوزه و مراجع بايد دقيق، علمي، قانع كننده باشد و اگر اين‏گونه نباشد خودمان به انزواي روحانيت كمك كرده‏ايم.

سوم) و نيز بايد به اين بصيرت‏دهي رهبر عزيز دقت شود كه فرموده‏اند "همان‏طور كه كناره‏گيري و سكوت و بي‏تفاوتي ضربه مي‏زند، زياده‏روي هم ضربه مي‏زند، مراقب باشيد زياده‏روي نشود اگر آن چيزي كه گزارش شده است كه به بعضي از مقدسات حوزه، به بعضي از بزرگان حوزه، به بعضي از مراجع، يك‏وقتي مثلاً اهانتي شده است، درست باشد، بدانيد اين قطعاً انحرافات است، اين خطا است، اقتضاي انقلابيگري اين‏ها نيست، انقلابي بايد بصير باشد، بايد بينا باشد، بايد پيچيدگي‏هاي شرائط زمانه را درك كند، مسأله اينجور ساده نيست كه يكي را رد كنيم، يكي را اثبات كنيم، يكي را قبول كنيم. اينجوري نمي‏شود، بايد دقيق باشيد،... مواظب باشيد رفتار بعضي از كساني كه به نظر شما جاي اعتراض دارد، شما را عصباني نكند، شما را از كوره در نبرد. رفتار منطقي و عقلايي يك چيز لازمي است. "
"آن كساني مي‏توانند در باب نظام، اقتصاد يا مديريت ... مسائل تربيتي و مسائل فراوان ديگر نظر اسلام را ارائه بدهند كه متخصص ديني باشند و دين را بشناسند. حوزه‏هاي علميه و علماي دين پشتوانه‏هايي هستند كه موظفند نظريات اسلامي را در اين زمينه از متون الهي بيرون بكشند، مشخص كنند، آن‏ها را در اختيار بگذارند.... برطرف كردن اين شبهه‏ها، مواجهه با اين شبهه‏ها، پاك كردن اين غبارها از ذهنيت جامعه كه به وسيله علماي دين انجام مي‏گيرد، اين هم يك پشتوانه‏اي براي نظام اسلامي است. "

چهارم) "بعضي از آراء هست، چه در باب فقه، چه در باب بعضي از مسائل مربوط به معارف، ممكن است اختلافي باشد، ممكن است يك نفر نظر مخالف داشته باشد، نبايد رد كرد. به معناي تفسيق، بله آن رأي را با چماق استدلال به‏شدت بكوبيد، هيچ اشكالي ندارد، عليه‏اش استدلال كنيد، بنويسيد، عوض يكي ده تا بنويسد كما اين‏كه در حوزه علميه معمول هم بود، گاهي ديده بوديم يك كتابي در مي‏آمد، ده نفر، پنج نفر عليه آن مي‏نوشتند، خيلي خوب بود، بنويسيد، اين نوشتنها خيلي خوب است، اما تفسيق و اعلان خروج از دين و خروج از مذهب و اين‏ها، مصلحت نيست، اين شيوه علمي نيست. "

نتيجه اين‏كه از بزرگان انتظار است كه مراعات امثال من حقير هم بنمايند كه دچار حيرت نشويم، من به عنوان يك طلبه كوچك از مقام مرجعيت و استاد اصولي حوزه انتظار دارم كه جواب دندان‏شكني به مزدوري چون كديور بدهد كه هيچگاه و هيچ‏كسي جرأت اين‏گونه جسارت و اهانت به مرجعيت، و نظام اسلامي و به خط نوراني امام امت را در مخيله خود هم نپرورد. "پرهيز از تشرف به محضر ارباب دنيا " و "اعلام برائت زعامت حوزه علميه از سياستهاي رايج " بزرگ‏ترين اهانت و تهمت به حضرت آيت‏الله العظمي آقاي وحيد و حوزه علميه قم مي‏باشد. پيوند حوزه و مرجعيت و رهبري نظام اسلامي تير خلاص به اربابان كديورها بوده كه آخرينش در آبان‏ماه توسط قم شليك شده است.
منصور غفوري - امام جماعت مسجد حضرت ولي‏عصر(عج)